ای زینب ای که بی تو حقیقت زبان نداشت/خون آبرو، محبت و ایثار، جان نداشت
بی تو حیا به خاک زمین دفن گشته بود/بی تو شرف ستاره به هفت آسمان نداشت

زینب میان خیمه آه از غمت کشیده/چشمت ز تیر دشمن چون مشک تو دریده
جا دارد أر گریبان گردد زماتمت چاک/افتاده ای ز مرکب بی دست بر روی خاک
با پهلوی شکسته با قد و قامت خم/زهرا به دیدن تو آمد ز عرش اعظم

زینب اگر کمر به اسارت نبسته بود/آزادی این چنین شرف جاودان نداشت
زینب اگر نبود پس از کشتن حسین/گلدسته صفا به صدای اذان نداشت

هرجا که انبیا همه با هم نشسته اند/دیدم خدا مؤسس بزم عزای توست
زینب به محمل ار شکند سر، عجیب نیست/دشمن به پای نیزه اسیر صدای توست

گر پای صبر و همت تو در میان نبود/اسلام جز به گوشه عزلت مکان نداشت
کاخ ستم به خطبه تو گشت زیر و رو/تابی به پیش قله آتش فشان نداشت

زینب آمد شام را یکباره ویران کرد و رفت/اهل عالم را از کار خویش حیران کرد و رفت
با لسان مرتضی از ماجرای نینوا/خطبه ای جانسوز اندر کوفه عنوان کرد و رفت
با کلام جانفزا اثبات دین حق نمود/عالمی را دوستدار اهل ایمان کرد و رفت

شام، روشن از جمال زینب کبراستی/سر به زیر افکن که ناموس خدا اینجاستی
کن تماشا آسمان تابناک شام را/کافتاب برج عصمت از افق پیداستی

روز عاشوراست یا آغاز روز محشر است/آسمان دود و زمین، مانند کوه آذر است
جسم هفتاد و دو ثارالله، بر روی زمین/بر فراز نیزه، چون خورشید تابان یک سر است

امشب سرشک از چشم پیغمبر روان است/فردا سر فرزند زهرا بر سنان است
امشب حسین است و شب و چشم تر او/فردا زند فواره خون از حنجر او

امشب دعا به جان جوانان کند، حسین/فردا به روی دامن او نعش اکبر است
امشب عطش گرفته ز قاسم توان و تاب/فردا به جای آب، دهانش ز خون تر است
امشب دعای زینب کبراست یا حسین

به اشک و سوز و مناجات، سر کنید امشب/به شوق مرگ، شب خود سحر کنید امشب
به پیش نیزه و شمشیر و تیر و سنگ، همه/به خنده سینه خود را سپر کنید امشب

فردا لبش به زخم گلوی برادر است/امشب حسین گرم مناجات با خداست
فردا هزار پاره ز شمشیر و خنجر است/امشب حسین پیرهن کهنه اش به بر

ای شب عاشور شور آورده ای/شعله در دریای نور آورده ای
ای شب زیبای هفتاد و دو یار/لیلة الاحیای هفتاد و دو یار
در فضای سینه، ماهت آتش است/اخترانت اشک و آهت آتش است

بگریید ای تمام اهل عالم آن چنان امشب/که با اشک خود از خجلت برون آرید سقا را
ندای ارجعی دل برده از هفتاد و دو عاشق/صدای العطش آتش زده اعماق دریا را
وضو گیرید از خون دل خود ای بنی هاشم/که بردارید فردا از زمین، قرآن لیلا را

نماز وتر بخوانید و سجده آخر/دعا به زینب خونین جگر کنید امشب
کمال تان پر و بال عروج تان گشته/به قله ابدیت سفر کنید امشب

منای عشق را حال و هوای دیگر است امشب/شب عاشورا یا غوغای روز محشر است امشب
کنار یکدگر جمعند هفتاد و دو قربانی/سخن از بذل جان و صحبت از ترک سر است امشب

در نهمین منزل از ماه عاشقی، سیل اشک را به میهمانی خون دل دهمین منزل فرا می خوانیم.
السلام علی الباکین علی الحسین

عاشورا بود و آسمان شد کفنت/لبریز ز گل زخم ستاره بدنت
گیرم که سر تو را به نیزه کردند/زیر سم اسب ها چه می کرد تنت
صلی الله علیک یا اباعبدالله

مفهوم بلند آفتابی عباس/از گریه کودکان کبابی عباس
از تشنگی ات فرات دلخون گردید/والله که آبروی آبی عباس
التماس دعا

عاشورا، صحنه نمایش فراگیر و فشرده تمامیت کارزار خوبی و بدی است.
عزاداریتان قبول و التماس دعا

عموی ما عباس بن علی، بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت.
(امام صادق)
خدایا تو را قسم به این روز عزیز، "بصیرت و ایمان" همه ما را چون مولایمان عباس، نافذ و استوار بفرما
آمین

ستاره از نگین بر خاک افتاد/قمر از روی زین بر خاک افتاد
گل سرخی ز دامان پیمبر/برای حفظ دین بر خاک افتاد
السلام علی الحسین و علی عباس الحسین

فدای چشم مستت یا ابالفضل/نگاه می پرستت یا ابالفضل
بده یک جرعه ناب از می عشق/به قربان دو دستت یا ابالفضل

خونی که ز پیشانی او جاری شد/سرسبزترین بهار بیداری شد
آن سر که به روی نیزه ها گشت بلند/آیینه روشن فداکاری شد
التماس دعا

برای عباس در روز قیامت منزلتی است که جمیع شهدا به آن غبطه می خورند.
(امام سجاد)
عزاداریتان قبول و التماس دعا

سقا شدن و به تشنگان جان دادن/بی دست شدن مشک به دندان دادن
ساقی شدن و دست به مستان دادن/هیهات که شرح عشق نتوان دادن
السلام علیک یا عبد الصالح یا اباالفضل العباس

در خیالم کربلا زائر شدم/در حریم پاک تو طائر شدم
یا اباالفضل، ای تمام هستی ام/من فقط به عشق تو شاعر شدم
یا عباس ادرکنا

اربعین یعنی وقتی زنگ کاروان عشق بر می خیزد برخیزی، بهانه نشناسی و با حسین تا حسین سفر کنی عاشقانه از کربلا بگذری تا عاشقانه کربلا در تو بگذرد

چهل، عدد "کمال" است، و انسان، کمال خویش را از سرچشمه های جوشان و زلال عاشورا تا اربعین یافته است
عزاداریتان مقبول حضرتش

ای مزارت کعبه جان یا حبیبی یا حسین/ای حریمت رشک رضوان یا حبیبی یا حسین
ای سرت بر نیزه قاری ای رخت آیات نور/ای تنت اوراق قرآن یا حبیبی یا حسین

«یا اخا» خون ریخت از فرق تو و چشم ترم/تا سرت افتاد از نی، سوخت جان و پیکرم
من زدم بر سینه، سیلی زد به صورت، مادرم/کاش پیش سنگ آن ظالم سپر می شد سرم
قصه سنگ و جبین، بار دگر تکرار شد/رأس تو افتاد از نی، چشم زینب تار شد

خواهرم آن شب که در ویرانه مهمانت شدم/با سر ببریده ام شمع شبستانت شدم
شستشو از گرد ره با اشک چشمانت شدم/چشم خود بستم، خجل از چشم گریانت شدم
دخترم پر پر زد و جان داد دیدم خواهرم/زد نفس تا از نفس افتاد دیدم خواهرم
یا اخا آن شب تو کردی با سر خود یاری ام

از اربعین اول تو غم فزاتر است/دوران هر حماسه دو روز است و دور تو
از ابتدای خلقت تا صبح محشر است/هر جا عزای تو است همانجا حریم تو است
هر پیر دلشکسته در آن بزم جابر است

نفس دخت علی شعله ماتم می شد/قامت خم شده اش بار دگر خم می شد
تاب می داد ز کف طاقت او کم می شد/پیش چشمش تن صد پاره مجسم می شد
حنجر غرقه به خون در نظرش می آمد/یادش از بوسه جد و پدرش می آمد

من خدا را آیت فتح و ظفر بودم حسین/با سرت تا شام ویران هم سفر بودم حسین
بر دل دشمن ز خنجر تیزتر بودم حسین/دختران بی پناهت را سپر بودم حسین
بس که آمد کعب نی از چار جانب بر تنم/گشت سر تا پا تنم نیلی تر از پیراهنم

باز هم داغ روی داغ مکرر می دید/باغ آتش زده و لاله پر پر می دید
لحظه لحظه تن صد چاک برادر می دید/فرق بشکسته عباس دلاور می دید
رژه می رفت مصائب همه پیش نظرش/داغ ها بود که شد تازه درون جگرش

زینبم، پیروز میدان بلا دیدم تو را/فاتح روز نبرد ابتلا دیدم تو را
لحظه لحظه قهرمان کربلا دیدم تو را/خوانده ام قرآن و در طشت طلا دیدم تو را
تو نگه کردی و دشمن چوب می زد بر لبم/بر نگاه درد خیزت گریه کردم زینبم

جان خواهر من سر نی سایه بانت می شدم/نیمه های شب چراغ کاروانت می شدم
با اشارت های چشمم، ساربانت می شدم/گه جلو، گه پشت سر، گه هم عنانت می شدم
یاد داری سنگ زد از بام، خصمم بر جبین/از فراز نی سرم افتاد بر روی زمین

صبا به لاله های دین بگو که روز اربعین/سکینه بر زیارت علی اکبر آمده
امام و پیر ساجدین با سر شهریار دین/اشک فشان به دیدن پیکر بی سر آمده

باغبان از بهر گل هایت گلاب آورده ام/بحر بحر از چشم گریان بر تو آب آورده ام
روی نیلی گیسوی از خون خضاب آورده ام/پرچم پیروزی از شام خراب آورده ام
آه دل را آتش فریاد کردم یا حسین/شام ویران را حسین آباد کردم یا حسین

خواهرم در این سفر فریاد عاشورا شدی/یاس باغ وحی من نیلوفر صحرا شدی
با کبودی رخت مهر جهان آرا شدی/هر چه می بینم شبیه مادرم زهرا شدی
بارها جان دادی اما زنده تر گشتی بیا/دست بسته رفتی و پیروز برگشتی بیا

آب بر سینه خود دید چو تصویر رباب/عرق شرم شد و سوخت از شرم شد آب
جگر بحر ز سوز جگرش گشت کباب/شیر در سینه مادر، علی اصغر در خواب
یاد شش ماهه و گهواره او می افتاد/به دو دستش حرکت های خیالی می داد

یک اربعین فراق و غم و غصه و ملال/هر لحظه اش گذشته به زینب هزار سال
تو روی خاک بودی و می زد چهل عروج/مرغ دلم به جانب گودال، بال بال

باز آوای جرس بر جگرم آتش زد/اشک آتش شد و بر چشم ترم آتش زد
ناله آتش شد و بر برگ و برم آتش زد/سوز دل بیش تر از پیش ترم آتش زد
پاره های دلم از چشم تر آید بیرون/و ز نیستان وجودم شرر آید بیرون

سر زده صبح اربعین در غم لاله های دین/گلبن سرخ کربلا صحنه محشر آمده
ساقی آل فاطمه بگو به تشنه گان همه/که در کنار علقمه ساقی کوثر آمده
حسین در یم بلا زند به عاشقان صلا/که در کنار قتلگه دوباره مادر آمده

مظهر صبر خدای حی داور زینبم/یادگار حیدر و زهرای اطهر زینبم
فتح کردی شام را سنگر به سنگر زینبم/آمدی همچون علی از فتح خیبر زینبم
گرچه آهی نیست از آه تو ظالم سوزتر/بازگشتی از همه سردارها پیروزتر

جابرا هم چو ملک پر بگشا بال بزن/ناله با سوز درون علی و آل بزن
بر سر و سینه خود در همه احوال بزن/خم شو و سجده کن و بوسه به گودال بزن
چهره بگذار به خاکی که دهد بوی حسین/ریخته بر روی آن خون ز سر و روی حسین

ایام اربعین تو یا صبح محشر است/یا روز جانگداز وفات پیمبر است
بیش از هزار سال گذشته است و اربعین/از اربعین اول تو غم فزاتر است

ای لشکر حق را امیر عباس/وی در شهیدان بی نظیر عباس
ای شیر حق در لیله ولادت/نام تو را فرموده شیر عباس

تو شیر شاه مردانی اباالفضل/قرار بی قرارانی اباالفضل
شده پشتم خم از مرگت برادر/چگونه بنگرم بر روی خواهر